【位置】

位于亚洲、大洋洲、南极洲和南、北美洲之间。

【面积】

南北长约15 900千米，东西最大宽度约19 900千米，面积17 968万平方千米。占世界海洋总面积的49.8％，占地球总面积的35％。太平洋是地球上四大洋中最大、最深和岛屿、珊瑚礁最多的海洋。

【范围】

太平洋西南以塔斯马尼亚岛东南角至南极大陆的经线与印度洋分界，东南以通过南美洲最南端的合恩角的经线与大西洋分界，北经白令海峡与北冰洋连接，东经巴拿马运河和麦哲伦海峡、德雷克海峡沟通大西洋，西经马六甲海峡和巽他海峡通印度洋，总轮廊近似圆形。

【深度】

平均深度为4 028米，最大深度为马里亚纳海沟，深达11 034米，是目前已知世界海洋的最深点。

【地理分区】

太平洋通常以南、北回归线为界，分南、中、北太平洋，或以赤道为界分南、北太平洋，也有以东经160°为界，分东、西太平洋的。北太平洋：北回归线以北海域，地处北亚热带和北温带，主要属海有东海、黄海、日本海、鄂霍次克海和白令海。中太平洋：位南、北回归线之间，地处热带，主要属海有南海、爪哇海、珊瑚海、苏禄海、苏拉威西海、班达海等。南太平洋：南回归线以南海域，地处南亚热带和南温带，主要属海有塔斯曼海、别林斯高晋海、罗斯海和阿蒙森海。

国家和地区 太平洋地区有30多个独立国家，以及十几个分属美、英、法等国的殖民地。

【自然环境】

岛屿 太平洋约有岛屿一万个，总面积440多万平方千米，约占世界岛屿总面积的45％。大陆岛主要分布在西部，如日本群岛、加里曼丹岛、新几内亚岛等；中部有很多星散般的海洋岛屿（火山岛、珊瑚岛）。 海底地形 可分为中部深水区域、边缘浅水区域和大陆架三大部分。大致2 000米以下的深海盆地约占总面积的87％，200-2 000米之间的边缘部分约占7.4％，200米以内的大陆架约占5.6％。北半部有巨大海盆，西部有多条岛孤，岛弧外侧有深海沟。北部和西部边缘海有宽阔的大陆架，中部深水域水深多超过5 000米。夏威夷群岛和莱恩群岛将中部深水区分隔成东北太平洋海盆、西南太平洋海盆、西北太平洋海盆和中太平洋海盆。海底有大量的火山锥。边缘浅水域水深多在5 000米以上，海盆面积较小。

【火山与地震】

全球约85％的活火山和约80％的地震集中在太平洋地区。太平洋东岸的美洲科迪勒拉山系和太平洋西缘的花彩状群岛是世界上火山活动最剧烈的地带，活火山多达370多座，有"太平洋火圈"之称，地震频繁。

【气候】

太平洋有很大一部分处在热带和副热带地区，故热带和副热带气候占优势，它的气候分布、地区差异主要是由于水面洋流及邻近大陆上空的大气环流影响而产生的。气温随纬度增高而递减。南、北太平洋最冷月平均气温从回归线向极地为20- -16℃，中太平洋常年保持在25℃左右。太平洋年平均降水量一般为1 000-2 000毫米，多雨区可达3 000-5 000毫米，而降水最少的地区不足100毫米。北纬40°以北、南纬40°以南常有海雾。水面气温平均为19.1℃，赤道附近最高达29℃。在靠近极圈的海面有结冰现象。太平洋上的吼啸狂风和波涛汹涌很是著名。在寒暖流交接的过渡地带和西风带内，多狂风和波涛，太平洋北部以冬季为多，南部以夏季为多，尤以南、北纬40°附近为甚。中部较平静，终年利于航行。

【洋流】

太平洋洋流大致以北纬5-10°为界，分成南北两大环流：北部环流顺时针方向运行，由北赤道暖流、日本暖流、北太平洋暖流、加利福尼亚寒流组成；南部环流反时针方向运行，由南赤道暖流、东澳大利亚暖流、西风漂流、秘鲁寒流组成。两大环流之间为赤道逆流，由西向东运行，流速每小时2千米。

【潮汐】

多为不规则半日潮，潮差一般为2-5米。

【海洋资源】

太平洋生长的动、植物，无论是浮游植物或海底植物以及鱼类和其它动物都比其它大洋丰富。

【渔业】

太平洋浅海渔场面积约占世界各大洋浅海渔场总面积的1／2，海洋渔获量占世界渔获量一半以上，秘鲁、日本、中国舟山群岛、美国及加拿大西北沿海都是世界著名渔场。盛产鲱、鳕、鲑、鲭、鳟、鲣、沙丁鱼、金枪鱼、比目鱼等鱼类。此外海兽（海豹、海象、海熊、海獭、鲸等）捕猎和捕蟹业也占重要地位。矿物资源 近海大陆架的石油、天然气、煤很丰富，深海盆地有丰富的猛结核矿层（所含锰、镍、钴、铜四种矿物的金属储量比陆地上多几十倍至千倍），此外海底砂锡矿、金红石、锆、钛、铁及铂金砂矿储量也很丰富。

【交通运输】

航运 太平洋在国际交通上具有重要意义。有许多条联系亚洲、大洋洲、北美洲和南美洲的重要海、空航线经过太平洋；东部的巴拿马运河和西南部的马六甲海峡，分别是通往大西洋和印度洋的捷径和世界主要航道。海运航线主要有东亚-北美西海岸航线、东亚-加勒比海、北美东海岸航线，东亚-南美西海岸航线，东亚沿海航线，东亚-澳大利亚、新西兰航线，澳大利亚、新西兰-北美东、西海岸航线等。太平洋沿岸有众多的港口。 纵贯太平洋的180°经线为"国际日期变更线"，船只由西向东越过此线，日期减去一天；反之，日期便加上一天。 海底电缆 太平洋第一条海底电缆是1902年由英国敷设的，1905年美国在太平洋也敷设了海底电缆。目前加拿大至澳大利亚，美国至菲律宾、日本及印度尼西亚，香港至菲律宾与越南，南美洲沿海各国之间都有海底电缆。近年在太平洋上空开始利用人造通讯卫星进行联系。

【历史】

太平洋一词最早出现于16世纪20年代，它是由大航海家麦哲伦及其船队首先叫开的。1519年9月20日，葡萄牙航海家麦哲伦率领270名水手组成的探险队从西班牙的塞维尔启航，西渡大西洋，他们要找到一条通往印度和中国的新航路。12月13日船队到达巴西的里约热内卢湾稍作休整后，便向南进发，1520年3月到达圣朱利安港。此后，船队发生了内讧。费尽九牛二虎之力，麦哲伦镇压了西班牙船队发起了叛乱，船队继续南下。他们顶着惊涛骇浪，吃尽了苦头，到达了南美洲的南端，进入了一个海峡。这个后来以麦哲伦命名的海峡更为险恶，到处是狂风巨浪和险礁暗滩。又经过38天的艰苦奋战，船队终于到达了麦哲伦海峡的西端，然而此时船队仅剩下三条船了，队员也损失了一半。

又经过3个月的艰苦航行，船队从南美越过关岛，来到菲律宾群岛。这段航程再也没有遇到一次风浪，海面十分平静，原来船队已经进入赤道无风带。饱受了先前滔天巨浪之苦的船员高兴地说：“这真是一个太平洋啊！”从此，人们把美洲、亚洲、大洋洲之间的这片大洋称为“太平洋”。

太平洋是世界上最大和最深的洋，原面积1亿8,130万平方公里，在南极洋成立后，面积调整为1亿5,555万7千平方公里，平均深度4028米，最深处马里亚纳海沟深达11034米。从赤道南北分为北太平洋和南太平洋。它从美洲西岸一直延伸到亚洲和澳洲的东岸. 它同时是岛屿、海湾、海沟和火山地震分布最多的海洋。


世界上的海洋分为五部分，分别是太平洋、大西洋、印度洋、南极洋、北冰洋。现在太平洋是最大的洋。不过美洲大陆和亚洲大陆正在以每年 1－2厘米的速度靠近。所以太平洋正在变小，相应大西洋正在变大。


世界最大的洋

    太平洋南起南极地区，北到北极，西至亚洲和澳洲，东界南、北美洲。约占地球面积的三分之一，是世界上最大的大洋。其面积，不包括邻近属海，约为一亿六千五百二十五万平方公里。是第二大洋大西洋面积的2倍，水容量的2倍以上。面积超过包括南极洲在内的地球陆地面积的总和。平均深度(不包括属海)4280米。西太平洋有许多属海，自北向南为白令海、鄂霍茨克海、日本海、黄海、东海和南海。东亚大河黑龙江、黄河、长江、珠江和湄公河均经属海注入太平洋。西经150o以东的洋底较西部平缓。西太平洋水下600米以上的海脊在有些地方形成群岛。自西北太平洋的阿留申海脊向南延伸到千岛群岛、小笠原群岛、马里亚纳、雅浦和帕劳；自帕劳向东延伸至俾斯麦、所罗门群岛和圣克鲁斯；最后由萨摩亚群岛向南至汤加、克马德克、查塔姆和麦夸里。由于北部陆地与海洋的比例高于南部，以及南极洲陆地冰盖的影响，北太平洋的水温高于南太平洋。赤道附近无风带和变风带海水的含盐量低于信风带。对太平洋垂直海流影响最大的是南极大陆周围生成的冷水。极地周围密度大的海水下沉，然后向北蔓延构成太平洋大部分底层。深层冷水在西太平洋以比较鲜明的洋流自南极洲附近向北流往日本。该深海主流的支流以携冷水流向东然后在两半球均流向极地。深海环流受邻近洋流会聚区表层海水下沉的影响。在太平洋热带会聚区分别在南北纬35o至40o之间，距赤道越远海水下沉的深度越大，最重要的会聚区在南纬55度至60度之间。



Karagatang Pasipiko
Mula sa Tagalog Wikipedia, ang malayang ensiklopedya.
Jump t navigation, search

Karagatang PasipikoAng Karagatang Pasipiko o Dagat Pasipiko (mula sa salitang Latin na Mare Pacificum, na ang ibig sabihin ay payapang laot, na iginawad ni Fernando Magallanes eksplorador na Portugues sa korona ng Espanya) ay ang pinakamalaking karagatan sa mundo. Kinabibilangan ito ng isang tersyo ng buong kalatagan ng Lupa at may sukat na 179.7 milyon km² (69.4 milyon milya kwadrado). Ito ay umaabot ng mga 15,500 km (9,600 mi) mula sa Dagat Bering sa Karagatang Artiko hanggang sa mayelong lugar ng Dagat Ross ng Antartika sa timog. May kalaparang silangan-kanluran na mga 5 gradong H latitud, ito ay nakalatag mga 19,800 km (12,300 mi) mula Indonesia hanggang sa baybayin ng Colombia. Ang kanlurang hangganan ng karagatan sa kadalasan ay ang Kipot ng Malaka. Matatagpuan ang pinaka-mababang dako sa mundo sa Bambang ng Marianas sa ilalim ng Pasipiko. Ang Bambang ng Marianas ay nasa 10,911 metro (35,797 ft) mababa sa pantay laot (sea level).

Naglalaman ang Pasipiko ng 25,000 mga pulo (mahigit ito sa kabuuang bilang ng buong pinagsamang mga karagatan sa mundo). (Silipin: Mga Pulo sa Pasipiko.) Marami rito ay matatagpuan sa timog ng ekwador. Maraming laot ang nasa kanlurang baybayin ng Pasipiko. Pinamalalaki rito ang Dagat Selebes, Dagat Korales, Dagat Silangang Tsina, Dagat Hapon, Dagat Timog Tsina, Dagat Sulu, Dagat Tasman at Dagat Dilaw. Ang Kipot ng Malaka ay sumasama sa Pasipiko at ang Karagatang Indyan sa kanluran at ang Kipot ng Magallanes ang nagkakabit sa Pasipiko sa Karagatang Atlantiko sa silangan. Sa timog, ang Kipot ng Bering ang nagkakabit sa Pasipiko sa Karagatang Artiko.

Ang manunuklas na Portuges na si Ferdinand Magellan ang nagpangalan sa karagatan. Ito ay dahil sa napansin nyang kalmado ang tubig nito at naging mapayapa ang kanyang paglalayag mula Kipot ni Magallanes hanggang Pilipinas. Subalit, hindi laging mapaya ang Pasipiko. Maraming bagyo at hurakan ang tumatama sa mga isla nito. Ang mga lupain din sa paligid ng Pasipiko ay puno ng mga bulkan at kadalasang niyayanig ng lindol. Dulot naman ng lindol sa ilalim ng tubig ang tsunami na nakapagpawasak na ng maraming pulo at nakapagpabura ng maraming bayan nito.

Ang tsunami (daluyong), na dulot ng lindol sa ilalim ng tubig, ay nagdulot ng kapahamakan sa maraming mga pulo na gumunaw sa buong kabayanan.

Mga nilalaman [itago]
1 Mga katangian ng tubig Pasipiko
2 Heolohiya
3 Mga katihan
4 Kasaysayan at ekonomya
5 Mga piling pwerto at daungan
6 Bibliograpiya
7 Kawing panlabas



[baguhin] Mga katangian ng tubig Pasipiko
Ang temperatura ng tubig sa Pasipiko ay iba-iba mula sa napakalamig sa mga polong (polar) lugar hanggang 29°C (84°F) malapit sa ekwador. Iba-iba rin ang kaalatan (salinity) nito. Ang tubig malapit sa ekwador ay may mababang kaalatan kumpara sa gitnang latitud dahil sa madalas na pag-ulan buong taon dito. Mula sa timpladong (temperate) latitud patungo sa mga polo, mababa rin ang kaalatan dahil sa mabagal na pagsingaw (evaporation) ng tubig alat sa napakalamig na lugar na ito. Kilala ang Dagat Pasipiko na mas mainit sa Dagat Atlantico.

Sa pangkalahatan, ang ikot ng tubig sa rabaw ng Pasipiko ay kamukha ng ikot ng relo sa Hilagang Hemispero (ang Gire ng Hilagang Pasipiko) at kamukha ng pakontrang ikot ng relo sa Timog Hemispero. Ang Hilagang Agos Ekwatoryal, na itinutulak pakanluran sa 15°N latitud ng viento alisios (trade winds) ay lumiliko ng pahilaga malapit sa Pilipinas upang maging mainit na Agos Kuroshio o Hapon. Pasilangan sa 45°N, nagsasanga ang Kuroshio kung saan ang iba ay patungo pahilaga bilang Agos Aleutian at kung saan ang karamihan ay patimog upang sumama sa Hilagang Agos Ekwatoryal. Ang Agos Aleutian ay nagsasanga pagdating nito sa Hilagang Amerika at bumubuo bilang simunong agos na pakontrang-ikot ng relo sa Laot Bering. Ang timoging galamay nito ay naging malamig at mabagal ng dumadaloy pahilaga bilang Agos California.

Ang Timog Agos Ekwatoryal, na dumadaloy ng kanluran sa ekwador ay umiikot patimog silangan ng New Guinea, at lumiko pasilangan sa halos 50°S, at sumasama sa kalakhang pakanlurang sirkulasyon ng Timoging Pasipiko na kasama ang umiikot na Sirkumpolong Agos Antartika. Kapag malapit na ito sa pasigan ng Chile, nahahati ang Timog Agos Ekwatoryal; ang isa ay dumadaloy malapit sa Cape Horn at ang isa ay pahilaga upang bumuo ng Agos Humboldt o Peru.


[baguhin] Heolohiya
Ang Linya ng Andesite ang pinakakilalang pagkakaibang rehiyonal sa Pasipiko. Naghihiwalay ito sa malalim at basikong batong igneo (igneous) ng Kalukungan ng Gitnang Pasipiko (Central Pacific Basin) sa bahagyang lubog na lupalop na lugar na may maasim na batong igneo sa mga baybayin nito. Sumusunod ang Linya ng Andesite sa kanlurang gilid ng mga pulo malapit sa California at bumabagtas sa timog ng arko ng Aleutian, sa silangang gilid ng Tangway ng Kamchatka (Kamchatka Peninsula), ng Mga Pulo ng Kuril sa Hapon, ng Mga Pulo ng Mariana, ng Mga Pulo ng Solomon, at ng New Zealand. Patuloy ang pagkakaiba pahilagang silangan sa kanlurang gilid ng Cordillera ng Albatross sa Timog Amerika hanggang Mexico at bumabalik sa mga pulo malapit sa California. Ang Indonesia, Pilipinas, Hapon, New Guinea, at New Zealand – na lahat ay pasilangang karugtong ng blokeng lupalop (continental block) ng Australya at Asya – ay nasa labas ng Linya ng Andesite.

Sa loob ng Linya ng Andesite ang pinakamalalim na trintsera (trench), mga lubog na bulkang bundok, at mga pulong mula sa bulkang dagat na bumubuo sa Kalukungan ng Gitnang Pasipiko. Sa ilalim nito, banayad na bumulwak sa mga bitak ang basaltong lava upang bumuo ng malaking mala-simboryong bulkang bundok kung saan naagnas naman ito upang bumuo ng mga arko, kadena at kalipunan ng mga pulo. Sa labas ng Linya ng Andesite, sumasabog ang bulkanismo. Ang Bilog na Apoy ng Pasipiko (Pacific Ring of Fire) ay pinakabantog sa daigdig dahil nakapaligid rito ang nakakakilabot na bulkanismo nito.


[baguhin] Mga katihan

Ang Pasipiko ay napaliligiran ng maraming bulkan at trentserang pangkaragatanAng pinakamalaking katihan sa loob ng Dagat Pasipiko ay ang pulo ng New Guinea – na pangalawa sa mundo. Halos lahat ng maliliit ng mga pulo ng Pasipiko ay nasa pagitan ng 30°N at 30°S, na mula Timog-silangang Asya hanggang sa Pulo ng Paskuwa (Easter Island); halos lahat ng mga pulo sa Kalukungang Pasipiko ay nakalubog.

Ang bantog na tatsulok (triangle) ng Polynesia na nagdudugtong sa Hawaii, Pulo ng Paskuwa at New Zealand ay napalolooban at lumalagom sa kulumpon ng mga maliliit na pulo ng Cook, Marquesas, Samoa, Society, Tokelau, Tonga, Tuamotu, Tuvalu, at Wallis at Futuna.

Mula sa hilaga ng ekwador at kanluran ng International Date Line, maraming maliliit na pulo ng Micronesia ang kasama rit ang mga pulo ng Caroline, Marshall, at Mariana.

Sa timog kanluran sulok ng Pasipiko, narito ang mga pulo ng Melanesia na pinangungunahan ng New Guinea. Ang iba pang mahahalagang kapuluan ng Melanesia ay ang mga kapuluan ng Bismarck, Fiji, New Caledonia, Solomon, at Vanuatu.

May apat na uri ang mga pulo sa Dagat Pasipik pulong lupalop (continental island), pulong mataas (high island), pulong korales (corral island), at itinaas na plataporma ng korales (raised corral platform). Ang mga pulong lupalop ay nasa labas ng Linya ng Andesite at kasama rito ang New Guinea, ang mga pulo ng New Zealand at ang Pilipinas. Ang mga pulong ito ay mga karugtong ng kalapit na lupalop. Ang mga pulong mataas ay galing sa bulkan at marami ay aktibo pa.. Kilala rito ang Buganbilya, Hawaii at Solomon.

Ang ika-tatlo at ika-apat na uri ng pulo ay mula sa resulta ng paglaki ng mga korales. Ang mga gubat korales (coral reefs) ay mababang estruktura ng nabuo sa ibabaw ng basaltikong agos ng lava sa ilalim ng rabaw ng karagatan. Isa sa pinakamalaki ay ang Great Barrier Reef sa hilagang silangan ng Australya. Ang ikalawang uri ng pulo ay mula sa itinaas na plataporma ng korales na karaniwan ay malaki ng kaunti sa mga mababang pulo mula sa korales. Halimbawa rito ay ang Banaba (dating Ocean Island) at Makatea sa grupo ng Tuamotu ng Frances na Polynesia.


[baguhin] Kasaysayan at ekonomya
Maraming mahahalagang pandarayuhan ang nangyari sa Pasipiko noong pa mang panahong pre-historiko bantog rito ang mga Polynesian na nagmula sa gilid ng Asya na dumayo sa Tahiti at nagpatuloy sa Hawaii, at New Zealand.

Unang nasilayan ng mga Europeo ang Pasipiko noong ika-16 na siglo. Una rito si Vasco Núñez de Balboa (1513) at sinundan ni Fernando Magallanes na tumawid ng Pasipiko sa kanyang paglilibot-mundo (1519-1522). Noong 1564, ang mga conquistadores ay tumawid ng dagat mula Mexico na pinamumunuan ni Miguel López de Legazpi na naglayag sa Pilipinas at kapuluan ng Marianas. Nangingibabaw ang impluwensya ng Espanya noong natitirang siglo 16 sa Pasipiko sa mga barkong naglalayag mula Espanya patungong Pilipinas, New Guinea at kapuluan ng Solomon. Ang Galeon de Manila ang naging tulay sa pagitan ng Maynila at Acapulco.

Noong ika-17 siglo, ang mga Holandes na naglayag mula sa timog Aprika ay nangibabaw sa pagtuklas at kalakal; natuklasan ni Abel Janszoon Tasman ang Tasmania at New Zealand (1642). Noong siglo 18 nagsimula ang eksplorasyon ng mga Ruso sa Alaska at kapuluan ng Aleutian, ang mga Pranses sa Polynesia, at ang mga Britanyo sa tatlong paglalayag ni James Cook (sa Timog Pasipiko at Australya, Hawaii, at Hilagang Kanlurang Pasipiko sa Hilagang Amerika).

Ang pagsibol ng imperyalismo noong siglo 19 ay nagbunga ng pagsakop ng halos buong Oceania ng Gran Britanya at Pransya, sinundan ito ng Estados Unidos. Malaking abuloy sa kaalamang pangkaragatan ang ginawa sa mga paglalayag ng HMS Beagle noong mga taong 1830 na sinakyan ni Charles Darwin; ng HMS Challenger noong 1870s; ng USS Tuscarora (1873-76); at ng Alemang Gazelle (1874-1876). Kahit nasakop ng Estados Unidos ang Pilipinas noong 1989, sakop ng Hapon ang kanlurang Pasipiko noong 1914 at sinakop pa nito ang marami pang pulo noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Nang matapos ang digmaan, ang U.S. Pacific Fleet (Boke Pasipiko ng E.U.) ang naging panginoon ng karagatan ng Pasipiko.

Labing pitong bansa ang nasa Pasipik Australia, Fiji, Hapon, Kiribati, Mga Pulo ng Marshall, Micronesia, Nauru, New Zealand, Palau, Papua New Guinea, Pilipinas, Samoa, Mga Pulo ng Solomon, Republika ng Tsina (Taiwan), Tonga, Tuvalu, at Vanuatu. Labing isa rito ay naging bansa mula pa noong 1960. Ang kapuluan ng Hilagang Marianas (Northern Marianas) ay may pamahalaan ngunit ang mga panglabas na ugnayan nito ay hawak ng Estados Unidos, ang mga pulo ng Cook at Niue ay may kaparehong relasyon sa New Zealand. Sa loob ng Pasipiko ay ang estado ng E.U. ng Hawaii at marami pang teritoryo at pag-aaring mga pulo ng Australya, Chile, Ecuador, France, Hapon, New Zealand, United Kingdom, at Estados Unidos.

Ang paglilinang sa yamang mineral ng Pasipiko ay nahahadlangan dahil sa lubhang kalaliman ng karagatan nito. Sa mga mababaw na tubigan sa gilid ng lupalop at pasigan ng Australya at New Zealand, minimina ang petrolyo at natural gas, ang mga mutya (perlas) ay inaani sa pasigan ng Australya, Hapon, Papua New Guinea, Nicaragua, Panama, at Pilipinas. Ang pinakamalaking yaman ng Pasipiko ay ang kanyang isda. Ang mga tubig sa baybayin ng mga lupalop at mga templadong pulo ay nagbibigay ng mga isda tulad tunsoy, salmon, sardinas, gruper (kulapu), espada at tuna gayun din ng mga may talukap na hayop-dagat (shellfish) tulad ng hipon, sugpo, alimango at ulang.

Noong 1986, ang mga kasaping bansa ng South Pacific Forum ay nagdeklara na sonang libre sa nukleyar ang Pasipiko upang matigil ang mga pagsusubok ng bomba nukleyar at mapigilan ang pagtatapon ng basurang nukleyar doon.


[baguhin] Mga piling pwerto at daungan
Acapulco (Mehiko)
Anchorage (Estados Unidos)
Auckland (New Zealand)
Bangkok (Thailand)
Brisbane (Australya)
Buenaventura (Colombya)
Callao sa Lima (Peru)
Cebu (Pilipinas)
Guayaquil (Ekwador)
Hong Kong (Tsina)
Honolulu (Estados Unidos)
Kitimat, British Columbia (Canada)
Kobe (Hapon)
Long Beach (Estados Unidos)
Los Angeles (Estados Unidos)
Maynila (Pilipinas)
Lungsod ng Panama (Panama)
Portland (Oregon) (Estados Unidos)
Prince Rupert (Canada)
San Diego (Estados Unidos)
San Francisco (Estados Unidos)
Sapporo (Hapon)
Seattle (Estados Unidos)
Shanghai (Tsina)
Singapore (Singapura)
Sydney (Australya)
Taipei (Taiwan)
Tijuana (Mehiko)
Valparaiso (Tsile)
Vancouver (Canada)
Victoria (Canada)
Vladivostok (Rusya)
Yokohama (Hapon)

[baguhin] Bibliograpiya
Lahat sa Wikang Ingles:

Barkley, R.A., Oceanographic Atlas of the Pacific Ocean (1969)
Cameron, I., Lost Paradise (1987)
Couper, A., Development in the Pacific Islands (1988)
Crump, D.J., ed., Blue Horizons (1980)
Gilbert, John, Charting the Vast Pacific (1971)
Lower, J. Arthur, Ocean of Destiny: A Concise History of the North Pacific, 1500-1978 (1978)
Oliver, D.L., The Pacific Islands, 3nd ed. (1989)
Ridgell, R., Pacific Nations and Territories, 2nd ed. (1988)
Soule, Gardner, The Greatest Depths (1970)
Spate, O.H., Paradise Found and Lost (1988)
Terrell, J.E., Prehistory in the Pacific Islands (1986).
Pacific Voyages: The Encyclopedia of Discovery and Exploration (1973). Doubleday
Batay sa teksto na public domain mula sa US Naval Oceanographer

[baguhin] Kawing panlabas
Lahat sa Wikang Ingles:

EPIC Pacific Ocean Data Collection Viewable on-line collection of observational data
NOAA In-situ Ocean Data Viewer Plot and download ocean observations
Map South Pacific
NOAA Ocean Surface Current Analyses - Realtime (OSCAR) Near-realtime Pacific Ocean Surface Currents derived from satellite altimeter and scatterometer data
NOAA PMEL Argo profiling floats Realtime Pacific Ocean data
NOAA TAO El Nino data Realtime Pacific Ocean El NIno buoy data
South Pacific Organizer